معنی قبول کردن

قبول کردن. [ق َ ک َ دَ] (مص مرکب) اجابت کردن. || راضی شدن. || پذیرفتن. || پسندیدن. || تسلیم شدن. || مطیع گردیدن. (ناظم الاطباء).

خرقه قبول کردن. [خ ِ ق َ / ق ِق َ ک َ دَ] (مص مرکب) جانشین مرشد شدن:
چندان بمان که خرقه ٔ ازرق کند قبول
بخت جوانت از فلک پیر ژنده پوش.
حافظ.

Admission, Admit, Adopt, Agree, Accept, Allow, Allowance, Grant, Own, Recognize, Take, Undertake

اجابت کردن، پذیرفتن، پسندیدن، تصدیق کردن، راضی‌شدن، رضایت‌دادن،
(متضاد) رد کردن

اجابت کردن، پذیرفتن، تسلیم شدن

قَبُول- قُبُوْل، (قَبِلَ- یَقْبَلُ) پذیرفتن و قبول کردن- تصدیق کردن،

اجابت

پذیرفتن

اندر پذیرفتن

گردن نهادن

پذیرفتن

(~. کَ دَ) [ع - فا.] (مص م.) پسندیدن، پذیرفتن.

اتفاقیه، اقبل، تبن، ترخیص، سل

Adoptieren, Annehmen, Uebereinstimmung, Akzeptieren

پذیرفتن و گرفتن چیزی،
گفتار کسی را به‌راستی و درستی پذیرفتن،
(صفت) پذیرفته،
* قبول افتادن: (مصدر لازم) [قدیمی] پذیرفته شدن، مقبول واقع شدن: صالح و طالح متاع خویش نمودند / تا چه قبول افتد و چه در نظر آید (حافظ: ۴۷۲)،
* قبول شدن: (مصدر لازم) پذیرفته شدن،
* قبول کردن: (مصدر متعدی) پذیرفتن،

پذیرش , قبولی حواله , حواله ء قبول شده , قبول معنی عرف , معنی مصطلح

412